ابزار نظر سنجی

 بلوز گونه موسیقی سازی و آوازی است که ریشه در آوازهای مذهبی و آوازهای کار و فریادها و همخوانی های سیاهان آمریکا دارد و اصل آن به فرهنگ و موسیقی غرب افریقا می رسد. برای طرفداران و شنوندگان موسیقی که شناخت آنها نسبت به موسیقی از ادراک شخصی شان حاصل می شود، موسیقی بلوز تعریف دشوار و پیچیده ای دارد.
شیفتگی مارتین اسکورسیزی فیلمساز بزرگ امریکایی که اتفاقآ اخیرآ یک مستند هفتگانه در مورد موسیقی بلوز و تاریخ آن (با کمک کارگردانان بزرگی مثل کلینت ایستوود و ریچارد پیرس) ساخته است، در مورد این موسیقی آنقدر است که می گوید: "واقعا اگر می توانستم گیتار [بلوز] بنوازم، هرگز فیلمساز نمی شدم. وقتی بچه بودم، اطرافم پر بود از صدای موسیقی. آن زمان می شد همه نوع موسیقی راشنید. از ترانه های فولکوریک ایتالیایی گرفته تا ترانه های کانتری و وسترن ... اما وقتی به صدای خوانندگانی چون Lead Belly، John Lee Hooker، Muddy Waters و یا Blind Lemon Jefferson گوش می دهی، با آن به حرکت در می آیی، قلبت به تپش می افتد و تحت تأثیر مایه های عاطفی نیرومند و بی پیرایه آن قرار میگیری که درست اعماق روح و روان تو را نشانه رفته است. بلوز یعنی همین".

تاریخچه بلوز

از دیدگاه تاریخ پیدایش، موسیقی بلوز در بین سالهای ۱۶۱۹ و  ۱۸۰۸ که هزاران نفر از مردم غرب آفریقا که بیشترشان از قبایل: ارادا، داهومی و فالانی بودند، به زور اسلحه دستگیر، و با بی‌رحمی تمام بعنوان برده به آمریکا آورده شدند پدید آمد. گفته می شود که در کشتزارهای جنوب، زمانی که سیاهان برده از طلوع خورشید تا غروب به کارهای سخت و طاقت فرسا مشغول بودند، ناراحتی خود را با سر دادن ملودیهای خود ساخته بصورت فریاد ابراز می کردند که این آوازهای دسته جمعی بصورت آوازخوانی گروهی بود و بسیاری از این سرودها از یک الگوی پرسش و پاسخ پیروی می‌کرد که در آن رهبر گروه چیزی را می‌خواند و سپس بقیه با تکرار یا پاسخ به او همراهی‌اش می‌کردند.این آواز به فریادهای مزرعه ای (Field Hollers) مشهور بود.اصولا به همین دلیل، یکی از بارزترین شناسه های موسیقی بلوز، پرسش و پاسخی بودن ترانه و ساز و همچنین فی البداهه بودن نوازندگی در آن است.
بعدها و پس از انتشار منشور آزادی در سال ۱۸۶۳ و رهایی بردگان و طی دهه‌های بعد، سیاهپوستان جنوب، سنت آوازخوانی خود را ادامه دادند در حالیکه بعنوان رعیت همچنان با حقوق ناچیز کار می‌کردند. آنها در مراسم کلیسا و نیز در سفرهائی که گروههای رقص و آواز اروپائی در آنجا حضور داشتند، کم کم با موسیقی اروپائی آشنا شدند. تنوع ملودیهای قدیمی آفریقایی و ترکیب آن با سبکهای مختلف موسیقی اروپائی، سبک جدیدی را بوجود آورد که ما امروزه آنرا با نام بلوز می‌شناسیم. طی دهه نخست قرن بیستم گیتار بعنوان ساز اصلی جانشین بانجو شد که ریشه در آفریقا داشت و الگوی پرسش و پاسخ ترانه خوانی در مزارع آن زمان تبدیل شد به پرسش از سوی خواننده و پاسخ توسط گیتاریست..

پیدایش بلوز

 در یک شب گرفته در سال ۱۹۰۳، و.سی هندی (W.C.Handy) که رهبر یک ارکستر موسیقی جاز بود در یک ایستگاه قطار کاملاً خلوت در نزدیکی میسی سیپی منتظر قطار نشسته بود. به دلیل تاخیر چند ساعته قطار، هندی روی نیمکت چوبی ایستگاه قطار به خواب رفت. ناگهان با صدایی از خواب بیدار شد و خود را یکه و تنها رودررو با سیاه پوست قوی هیکلی دید که در کنار او نشسته و ترانه ای در مورد رفتنش به جنوب، بصورت فی البداهه می خواند. مرد لبه چاقو را روی سیمهای گیتارش می لغزاند و گیتار می نواخت. او یک خط از شعرش را سه مرتبه و با آکوردهای مختلف میخواند و با گیتار به آن جواب می داد.
هَندی بعدها اذعان کرد:" این عجیب ترین و مرموزترین چیزی بود که تا به آن روز شنیده بودم" و آنچه مرد سیاه پوست می خواند چیزی نبود جز Blues.
در ۱۹۱۲، هندی که شیفته موسیقی بلوز شده بود، آغاز به جمع آوری، تدوین و انتشار نتهای موسیقی بلوز کرد. انتشار دو اثر "Memphis Blues" در این سال و در پی آن "St.Louis Blues" در سال ۱۹۱۴ با پذیرش همگانی مردم روبرو شد و موجب محبوبیت بیشتر آن در چرخه موسیقی امریکا شد.به این ترتیب موسیقی بلوز رسماً زاده شد و به جرئت می توان گفت که تولد رسمی خویش را مدیون هندی بود.
طی سالهای اولیه سده بیستم، موسیقی بلوز به تدریج به تگزاس، لویزیانا، میسی سیپی و حتی سواحل غربی گسترش یافت به گونه ای که ناحیه دلتای میسی سیپی تبدیل به مهد شکل گیری سبکی از موسیقی بلوز شد که به بلوز دلتا (Delta Blues) معروف است و امروزه اصیل ترین و تأثیرگذارترین سبک بلوز بشمار می آید.
در سال ۱۹۲۰،  Mamie Smith که اولین خواننده زن بلوز بود، با اجرای ترانه ای به نام بلوز دیوانه (Crazy Blues) این سبک موسیقی را بیشتر مطرح نمود.هرچند که هنوز فرم کلی بلوز تحت تأثیر جاز بود.
در ماه اول ۷۵۰۰۰ نسخه از صفحه این آهنگ فروش رفت و این موفقیت سبب شد شرکت ریس رکوردز (Race Records) به عنوان اولین شرکت ضبط آثار بلوز اقدام به انتشار آثاری از Ma Rainey و Bessie Smith نماید و در ادامه آثار خواننده هایی مثل Blind Lemon Jefferson و Charley Patton و ... موسیقی بلوز را به گوش شنوندگان عادی رساند. هرچند در آغاز سیاه پوستان طرفداران پر و پا قرص این موسیقی بودند، ولی رفته رفته و با پیدایش گونه های تازه بلوز که سازهایی چون گیتار برقی، ساز دهنی و حتی سازهای بادی را به کار می گرفت، طیف مخاطبین این نوع موسیقی نیز گسترده تر شد.

اغلب گفته می‌شود که موسیقی Jazz  تنها شکل هنری است که در آمریکا بوجود آمده، با این حال موسیقی Blues بلوز درست پابه‌پای آن پیش رفته است. در واقع این دو سبک شباهتهای زیادی به  یکدیگر دارند.
هر دو بوسیله سیاهپوستان آمریکا و در جنوب ایالات متحده، در نیمه دوم قرن ۱۹ پدید آمده‌اند و سپس در دهه‌های اوایل قرن ۲۰ به مناطق دیگر گسترش یافته‌اند؛ هر دو دارای نت غمگین بلو هستند وهر دو از اصل بداهه نوازی بهره می‌گیرند. بلوز و جاز هر دو تاثیرات زیادی بر موسیقی پاپ در آمریکا داشته‌اند و در واقع بسیاری از عناصر کلیدی در موسیقی پاپ، سول، ریتم اند بلوز و راک اند رول ریشه در موسیقی بلوز دارند. مطالعه و بررسی دقیق این سبک، سهم زیادی در فهم بیشتر دیگر سبکها خواهد داشت. گرچه هیچگاه بلوز در لیست پرفروشترینها قرار نگرفت، اما با این حال همیشه بطور جدی نه تنها در کنسرتها و فستیوالها در سراسر ایالات متحده، بلکه در همه جای زندگی روزمره حضور آن احساس می‌شود.

راهیابی بلوز به شهر:

دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ سالهای شکوفائی بلوز بود و تعدادی خواننده و موسیقی‌دان از طریق کنسرت و فروش آلبوم در جامعه سیاهان آمریکا به شهرت رسیدند. طی جنگ جهانی دوم بسیاری از سیاهان نوازنده بلوز به شهرهای شمالی مهاجرت کردند. پس از اتمام جنگ سبک جدید Urban Blues بلوز شهری توسعه یافت. در اواخر دهه ۱۹۴۰ این سبک به وسایل الکترونیکی مجهز شد و درام نیز به سری گروه آنها که قبلا بیس ،گیتار الکتریک، پیانو و هارمونیکای تقویت شده در اختیار داشتند، افزوده شد. شیکاگو نیز مرکز فعالیت بلوز شد. با گسترش مهاجرت سیاهپوستان از جنوب به شمال، موسیقی بلوز نیز با آنها منتقل شد و در سبکهای مختلف توسعه پیدا کرد. در یکی از این سبکها که شیکاگو بلوز نامیده می‌شود، گیتار و هارمونیکا سازهای اصلی هستند. در سبک دیگر، ممفیس بلوز موسیقی‌دانانی نظیر B.B.King بی‌بی‌کینگ مطرح هستند که گیتار را با سازهای بادی بویژه ساکسیفون و ترومپت ترکیب کرده‌اند. با این حال سبک دیگری بنام دلتا بلوز، گیتار آکوستیک را ساز اصلی می‌دانند و بالاخره در تگزاس نوازندگان، گیتار الکتریکی سبک وزن را ابداع کردند که با کاپو (۱) و با هر ۴ انگشت و یا انگشت شست نواخته می‌شود.
کاپو Capo وسیله کوچکی است که در ناحیه گردن ساز برای بالا بردن کوک سیم‌ها بکار می‌رود.

سبک بلوز دقیقا چیست؟

به گفته آهنگساز و خواننده مشهور، ویلی دیکسون، در حقیقت بلوز واقعیت‌های زندگی است. نگاهی به گذشته و به زادگاه سبک بلوز منظور دیکسون را روشن‌تر می‌سازد.

 
تاثیر بلوز بر موسیقی پاپ
اولین ترانه‌های موفق و محبوب ستارگانی نظیر الویس پریسلی و جری لی لوئیس در دهه ۱۹۵۰ به دنبال پیشرفت آکورد و الگوهای شعری در میزان استاندارد دوازده حاصل شد. در ضرب اصلی بلوز، ریتم سه چهارم نواخته می‌شود. به هر حال این سرعت گرفتن ضرب بود که باعث شد ویژگیهای بلوز به راک‌اند‌رول تکامل پیدا کند و بالاخره اینکه راک‌اند‌رول بخش عظیمی از موسیقی پاپ را برگرفت و بلوز همچنان به بازار کوچک خود بسنده کرد.

سازهای موسیقی
در گروههای مدرن بلوز، که به سازهای الکترونیکی مجهزند بیش از یک سری استاندارد از این سازها وجود دارد. برای مثال در سبک Urban Style آربن استایل در شیکاگو، سازهای اصلی گیتار الکتریک و هارمونیکای تقویت شده می‌باشند و سازهای فرعی شامل بیس، درام، پیانو و ریتم گیتار است. گروههای جنوب آمریکا نظیر ممفیس و نیواورلئان، اغلب یک سری سازهای بادی مثل ساکسیفون و ترومپت دارند ولی اغلب بصورت Solo سولو اجرا نمی‌شوند. در بلوز صدای خواننده همیشه واضح و بلند است و البته بیشتر در ابتدا و بعنوان صدای اصلی شنیده می‌شود و همخوانیهای هارمونیک در سبک بلوز به ندرت به چشم می‌خورد.

  تاثیرات سبک بلوز
به هر حال تا دهه ۱۹۶۰ بلوز بیشتر طرفداران خود را از دست داده بود و بسیاری از هنرمندان اصلی بلوز بازنشسته شده و یا از دنیا رفته بودند، با این حال اجرای دوباره ترانه‌های قدیمی بلوز توسط گروههای محبوب راک نظیر Rolling Stones رولینگ استونز و Led Zeppelin لد زپلین باعث شد که بلوز مجددا توسط جوانان کشف شود. بسیاری از موسیقیدانان قدیمی بلوز،‌ حتی برخی‌ها که اجراهای اولیه‌شان به چند دهه قبل برمی‌گشت، دوباره کشف شدند: مادی واترز، جونیور ولز، بادی گای، فردی کینگ، جیمز کاتن، بو دیدلی، هاولینگ ولف، جان لی هوکر و بالاخره بی‌بی کینگ. وقتی طرفداران جوان، از گروههای سبک بلوز استقبال کردند و آنها را در آغوش گرفتند، دیگر بلوز از زمره ،موسیقی‌دانان سیاهپوست خارج شده بود. موسیقی‌دانان سفیدپوستی مانند گیتاریست جانی وینتر و نوازنده هارمونیکا پاول باترفیلد با الهام از آهنگهای قدیمی بلوز و اجرای جدید خود شهرت فراوان بدست آوردند. موسیقی بلوز در بین موسیقی‌دانان بریتانیا نیز محبوبیت خاصی پیدا کرد. پیانیست و نوازنده هارمونیکا، جان مایال، یک گروه بلوز را رهبری کرد که با اجراهای بسیار ماهرانه گیتار، بوسیله Eric Clapton اریک کلاپتن، تا جائی جلو رفت که با اجرای اکثر ترانه‌های بلوز، این سبک از موسیقی را دوباره به طرفداران بیشمار راک معرفی کرد. در اصل طی دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ موسیقی‌دانان انگلیسی سفیدپوست و جوان، دوباره بلوز را در آمریکا احیاء کردند. مفسران اجتماعی این ادغام و همیاری موسیقی‌دانان سیاهپوست و قدیمی بلوز با طرفداران جوان و سفیدپوست را به فال نیک گرفته و معتقدند که این امر به موفقیت جنبش حقوق شهروندی و پیشرفت روابط نژادی در آمریکا کمک زیادی کرده است. گرچه بلوز و موسیقی پاپ امروزه اشتراک زیادی باهم ندارند ولی شباهتهای زیادی بین بلوز و سبک Hip-Hop هیپ-هاپ وجود دارد: نه از لحاظ موسیقی، هرگز! بلکه از لحاظ اینکه هردو دارای خواننده‌هایی هستند که از سختی‌ها، درد و رنجها و بی‌عدالتی‌ها در زندگی شکایت می‌کنند و هر دو یک الگوی پرسش و پاسخ را به نمایش می‌گذارند. بلوز بخاطر اینکه پایه و الهام بخش دیگر سبکهای موسیقی در آمریکاست، تاثیرهای بسیار زیادی را نیز داراست.

 وضعیت فعلی بلوز
موسیقی بلوز امروزه باردیگر تجدید حیات یافته و بازار نوار و کنسرت آن کاملا داغ است. تعداد کمی از موسیقیدانان نسل قدیمی بلوز اکنون زنده و در صحنه‌های موسیقی فعالند. بی‌بی ‌کینگ و بادی گای راه را برای موسیقیدانان جوانی که سنت آنان را ادامه می‌دهند هموار کردند. کینگ پس از سالها انتظار برای همنوازی با Eric Clapton اریک کلاپتن بالاخره با اجرای مشترک (همسفر با شاهان) برنده جایزه Handy هندی برای آلبوم جدید خود شد. گای نیز در Legend Club خود در شیکاگو مشغول است و با آلبوم Sweet Tea (چای شیرین) خود برنده جایزه هندی سال ۲۰۰۲ برای بهترین هنرمند مرد و بهترین گیتاریست سال شد. بعضی از اعضای مشهور نسل جدید بلوز عبارتند از: رابرت کری خواننده و گیتاریست، اتا اسمیت خواننده، کب مو گیتاریست، لاکی پیترسن نوارنده چند ساز و شوگر بلو نوازنده هارمونیکا. تعدادی از شرکتهای ضبط و نوار با هنرمندان بلوز کار می‌کنند. شیکاگو الیگیتور رکورد، تنها یکی از چندین شرکت است که فقط با بلوز کار می‌کند. مالاکو رکورد، در می‌سی‌سی‌پی سالهاست که اجراهای بلوز را ضبط می‌کند و هنرمندانی نظیر لیتل میلتن، بابی بلند، رابی راش و دیگران را مطرح کرده است. پخشهای زنده موسیقی بلوز در میان طرفداران در کنسرتها و کلوپها همچنان محبوبیت خاص خود را حفظ کرده است و شنوندگان بلوز همیشه ویژگیهای اساسی این سبک، یعنی احساسات عمیق و بداهه‌نوازی را ارج می‌نهند. فستیوالهای بلوز گسترش یافته‌اند و گروههای مختلف با اجراهای پی‌در‌پی در صدد‌ند که مشتاقان خود را راضی نگه دارند. مشتاقانی که از شنیدن موسیقی بلوز حتی از شب تا صبح سیر نمی‌شوند.

 معرفی ستارگان سیاه آسمان بلوز

 Bessie Smith:بسی اسمیت را بعنوان امپراتریس بلوز می‌شناسند و او با ارتعاشات گرم صدا و نیز اجراهای پرشور براستی شایسته این لقب است. او در سال ۱۸۹۵ در تنسی بدنیا آمد و کارش را با خواندن ترانه‌های مذهبی در کلیسا شروع کرد. در سال ۱۹۲۳ ترانه بسیار موفق او Down Hearted Blues بیش از ۲ میلیون نسخه فروش داشت. او در ۲۶ سپتامبر ۱۹۳۷ در یک سانحه رانندگی در می‌سی‌سی‌پی شمالی جان خود را از دست داد. او را بخاطر سیاه بودنش به اولین بیمارستان بعد از این تصادف راه نداده بودند.
John Lee Hooker: جان لی هوکر طی حرفه طولانی خوانندگی خود سبک جدیدی را بنام Boogie برای بلوز به ارمغان آورد. او در سال ۱۹۱۷ در می‌سی‌سی‌پی بدنیا آمد. اولین تاثیراتش را از پدر که یک مبلغ مذهبی بود گرفت و پدرخوانده وی نیز اولین گیتارش را به او هدیه داد. مثل خیلی از سیاهپوستان دیگر اهل جنوب آمریکا، او نیز روستاهای جنوب آمریکا را رها کرد و به شهرهای شمالی رفت. در سال ۱۹۴۳ به دیترویت رفت و در کارخانه‌های اتومبیل سازی و فولاد مشغول بکار شد. در اولین سال ضبط آثارش در سال ۱۹۴۸ ترانه موفق Boogie Chillen (حالت عامیانه Boogie Children که به معنی بچه‌‌های خوش رقص است) را اجرا کرد و سپس با ترانه I&#۰۳۹;m in the Mood دوباره رتبه اول چارت موسیقی را در گرفت. در سال ۱۹۹۰ با اجرای Healer برنده جایزه گرمی شد و در این اجرا علاوه بر بزرگانی چون Carlos Santana کارلس سانتانا، کیس ریچاردز و بانی ریت بعنوان نوازندگان مهمان حضور داشتند. او با ون موریسون ترانه‌سرا و خواننده ایرلندی نیز چندین آلبوم منتشر کرد. هوکر در سال ۲۰۰۱ از دنیا رفت.
Roy Buchanan: از هنرمندان سفید‌پوست صاحب سبک در بلوز می‌باشد و Alligator اولین شرکتی بود که با وی قرارداد بست. اوج هنر بداهه‌ نوازی خود را در آهنگ After Hours نشان می‌دهد و آهنگهای احساسی‌ Roy نظیر Black Autumn، Sweet Dreams، Hey Joe، Five String Blue مهر تاییدی بر آهنگسازی او می‌زند. بوچانان در حالی از دنیا رفت که موسیقیش را کمتر کسی درک کرد و سولوهایش برای بیگانگان بلوز اصیل، مفهومی نداشت.
Muddy Waters: مادی واترز را بنیان‌گذار بلوز مدرن و مجهز به سازهای الکترونیکی می‌شناسند. او در سال ۱۹۱۵ در می‌سی‌سی‌پی بدنیا آمد. او هنگانیکه راننده تراکتور بود شروع به یادگیری و نواختن گیتار کرد و در سال ۱۹۴۱ بلوز آکوستیک را ضبط کرد و در سال ۱۹۴۳ به شیکاگو رفت و تا سال ۱۹۵۰ توانست گروه کوچک بلوز خود را راه بیندازد که خود واترز نیز گیتار الکتریک می‌نواخت. او تا زمان مرگش در سال ۱۹۸۳ به اجراهای قوی خود هم بصورت خواننده و هم گیتاریست ادامه داد.
Robert Johnson: رابرت جانسون ملقب به شاه خوانندگان دلتا بلوز در نواختن گیتار نیز استاد بود. او در سال ۱۹۱۱ در می‌سی‌سی‌پی بدنیا آمد. بیشتر زندگی کوتاه هنری خود را به نواختن گیتار در رقصهای محلی سپری کرد. شعرهای احساسی و مهارت وی در نواختن گیتار، کار او را از دیگران متمایز می‌کند. او در سال ۱۹۳۸ درگذشت. برخی بر این عقیده‌اند که شاید یک عاشق عصبانی او را مسموم کرده است ولی نحوه دقیق مرگ وی هنوز هم یک راز است.
B.B. King: امروزه بی‌بی کینگ سرشناس‌ترین موسیقیدان بلوز است. شهرتی که واقعا شایسته اوست. او در سال ۱۹۲۵ در ایندیانا‌نولای می‌سی‌سی‌پی بدنیا آمد و اسم مستعار B.B بی‌بی (بلو بوی Blue Boy) را هنگام اجرای برنامه‌های رادیوئی در ممفیس تنسی به او دادند. مانند دیگر سیاهان ساکن دلتای می‌سی‌سی‌پی، او نیز از مهاجران جنوب بعد از جنگ جهانی دوم بود. از دهه ۱۹۴۰ تا دهه ۱۹۶۰ در کلوپهای مختلف در جنوب گیتار می‌نواخت ولی بدلیل تبعیض نژادی تمامی حاضران در برنامه‌‌های او سیاه پوست بودند. او در سال ۱۹۴۸ با نواختن در فستیوالهای بلوز، سالنهای کنسرت، دانشگاهها و در شوهای تلویزیونی در سراسر آمریکا به شهرت رسید. او سالهای زیادی Show برگزار کرد و در هر سال بیش از ۳۰۰ اجرا داشت که در نوع خود بی‌نظیر است و هیچ هنرمند بلوز تاکنون نتوانسته در سخت‌کوشی به گرد پای او برسد.
تا اواخر دهه ۱۹۶۰ کینگ سبک مشهور نواختن گیتار خود را کامل می‌کند. او با ارتعاش دست چپ روی سیمهای گیتار و با تغییر و بالا و پائین بردن نتها، می‌تواند نتهای بلوز را که لازم و جزء‌ لاینفک این سبکهاست، به زیبائی بنوازد. این صدای آوازگونه گیتار همراه با صدای رسای او در سال ۱۹۶۹ یکی از بزرگترین موفقیتها را برای او با اجرای The Thrill is Gone به ارمغان آورد. این ترانه درست در هنگامیکه فروش نوارهای بلوز در بازار با رکود مواجه شده با موفقیت تمام به فروش می‌رود و جایزه گرمی را برای وی به ارمغان آورد. ترانهّ‌‌های او طیف وسیعی از احساسات را در کنار ناراحتیهایی که همیشه با موسیقی بلوز همراه است نشان می‌دهد. او شوخ‌طبعی را با درکی عمیق از طبیعت انسانی در هم می‌آمیزد که: هرکسی بالاخره کمی دروغ می‌گوید. کینگ طی دوران طولانی موسیقیائی خود در بسیاری از آثار همکاری داشته است. موسیقیدانان جوان راک، بویژه همکاریها و کمکهای او به پیشبرد این سبک موسیقی را ارج می‌نهند. در سال ۱۹۸۸ بی‌بی کینگ همراه با گروه ایرلندی U۲ در ترانه موفق When Love Comes to Town خواننده و نوازنده گیتار بود. او در سال ۲۰۰۱ همراه با Eric Clapton آلبومی را تحت عنوان همسفر با شاه ضبط کرد که جایزه عالی موسیقی را برد. کارهای گیتار او تاثیر بسیاری روی نوازندگان جوان داشته است و تا به امروز تنها سفیر و نمایده بلوز است.

لینک دانلود اجراها و آهنگ ها:

اریک کلاپتون:

Drifting Blues

Mean old world

Blow wind Blow

W.C.Handy:

St. Louis Blues

Memphis Blues

نظرات شما عزیزان:

پوران

ساعت20:32---21 دی 1393

ایول هادی خیلی کار فوق العاده ای بود!!!
فکرکنم خیلی ها مثل من به این مطالب نیاز داشتن!
همه ی اهنگ ها رو گوش دادم! از این سبک خوشم میومد ولی اسمش رو نمیدونستم! مرسی با بلوز حال میکنم,ساز ترمپت رو خیلی دوست دارم... آهنگ های امریکایی جنوبی اکثرا شاده...آدم کیف میکنه!!!

دوتا پیشنهاد دارم یه انتقاد!
پیشنهاد:همه ی اهنگ ها رو صوتی انتخاب کن! شاید خیلی ها بخاطر اون 30 مگ حاضر نشن دانلود کنن و بهش گوش بدن!
کنار اسطوره های این سبک ها از خواننده های نسل جدید هم نام ببر
انتقاد: متن ها خیلی طولانی بود! هرچی خلاصه تر بشه مسلما تعداد بیشتری میخوننش و ازش استفاده میکنن!
پاسخ: خواهش میکنم, والا رو صوتی بودن آهنگا یا تصویری بودنشون, من سلیقه شخصیم تصویریا رو بیشتر می پسنده چون به هر نحوه اجرا آهنگا هم, از ترکیب ساز ها تا حرکات و طرز ایستادن ها, میتونه مهم باشه! اما سعی میکنم بیشتر صوتی بذارم. خواننده های نسل جدیدم, سبک بلوز در سال های اخیر به طور حرفه ای و منحصر کسی رو نداشته یا حداقل من نمیشناسم! اما در زمینه ها و سبک های دیگه حتما اعمال میکنم! این متن ها هم خلاصه شده است :دی از این کمترم واقعا فک نکنم چیز مفهوم و کاملی بمونه :دی ولی سعیم رو میکنم بیشتر حذف کنم ^_^

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: